25 Haziran 2009 Perşembe

Cehalet mutluluktur



Biraz saf olsan herşey daha güzel olucak dedi arkadaşım.Fazla akıllıymışım.Ve düşündüm onu haklı buldum.Akıl sadece işyerinde işe yarıyor.Aklımı akşamları iş çıkışı bırakıp,sabah işe geldiğimde başıma almayı düşünüyorum.Saçlarımı da sarıya boyatsam diyorum.
Cehalet mutluluktur,son zamanlarda bunun doğru olduğunu düşünüyorum.Ne kadar az bilirsen o kadar sorgular,her söylenene inanır ve mutlu olursun.Konuyla ilgili sevdiğim bir atasözümüzde
"Akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine,deli ol dünya senin kahrını çeksin"dir.
Küçükken akıllı olmaya çalışacağım demiştim,her söylenen inanmayıp araştıracağım demiştim.Birçok konuda fikri olan insanlara hayrandım,nasıl bu kadar şey biliyorlar diye düşünürdüm.Zamanla kendimi yetiştirmeye çalıştım,sürüde bir koyun değil araştırıp sorgulayan öğrenmeye hevesli bir insan olmaya çalıştım.Duyduğum anlamını bilmediğim herşey benim için araştırma konusu olmuştu,internetin hayatıma girmesiyle yeni şeyler öğrenmek daha kolay oluyordu.Öğrendikçe mutlu oluyordum.Kısacası bilgiye aç bir insandım.Etrafımdakilerden biraz daha bilgili oldum zamanla.Ama bu bilgi hevesi herkeste olmadığı için sanırım çokbilmiş görülmeye başladım.Oysaki benimki sadece bildiğini paylaşmaktı.
Özel ilişkilerimde ne yazık ki bilgiden pek hoşlanmayanlar insanlar oldu.Sanırım bilgim onları korkuttu,saf olmak gerekiyor ilişki için galiba.Dedektifliği de sevdiğim için başarısız ilişkiler yaşadım.Oysaki kurcalamasam,bana sunulanla mutlu olsam,arkasını araştırmasam bugün mutlu olurdum,yoksa olmazmıydım.Cehalet mutluluk mu? hala cevabını bulamadım.