11 Şubat 2014 Salı

Ofis insanları yok yok hayvanları daha doğru


10 yılı aşkın bir süredir, çalıştığım 5 günün en az bir günü nefret ettiğim bir şirkette çalışıyorum. Ben de artık ne kadar normalim hiçbir fikrim yok. Bu kadar çeşitli insanı ilk defa bir arada görüyorum, keşke bu çeşitlilik iyi tarafından olsaydı. Maalesef çeşitlilik kötü huylardan; açgözlülük, ego yüksekliği, cehalet, uyanıklıktan falan oluşuyor. En kötüsüde zamanla nefret ede ede biraz biraz benimde bu insanlara benzemem. İletişimimi en az seviyede tutarak (sadece evrak alışverişi) bunlardan uzak durmaya çalışıyorum. Ama bazen dönüp dolaşıp beni buluyor bu isteksiz yapılmış çocuklar. Evet ciddi isteksiz yapıldıklarını düşünüyorum, aileleri doğunca bile sevmemiş olmalı ki bazılarını, sürekli ego tatmini peşindeler. Akıl sağlığımı sosyal hayatım olmasına bağlıyorum, mesai bitimi benim için gerçek günün başlaması demek. Sinema, tiyatro, sergi, arkadaşlar ne varsa saldırıyorum ve yaşamaya başlıyorum. Şu anda da derin bir nefese ihtiyacım var. Kulaklığımı taktım ve Joy Fm'in dünyasına daldım gittim.

ofis insanları