A dostlar ben üzgünüm bu aralar. Çoktandır aklımda olan ama konduramadığım acı gerçekle dün yüzleştim maalesef. Kitaplarım, canım kıymetlilerim çöpü boylamış.Kocaman bir kitaplık hayaliyle özenle okuyup,koruduğum kitaplarım hain bir tadilat sebebiyle İstanbul'un bilinmeyen bir çöplüğüne gitmiş.Çoktandır çatıdadır bir ara bakarız diye oyalanıp durmuşum meğerse, ta ki dün -Yeter artık, görmek istiyorum kitaplarımı diyene kadar. Gittim ama göremedim.Ben oturur bir güzel ağlardım ama ağlamadım. İçim acıdı, canım sıkıldı. Ne yapalım hepsini yeniden alacağım. Kimse kitaplık hayallerimi bozamaz, hain oyunlar beni yıldıramaz.

Denk olmasa da başka bir kayıp daha yaşadım. Aman da ne güzel yaz geldi deyip kendimi mağazalara attım, bir iki güzel şey alıp, ellerimde poşetler sallana sallana otobüse bindim. Eve gelip yeni cicilerimi gösteriyordum ki o da ne!!! bir poşetim yok evet yok anladım ki otobüste unutmuşum. Hemen aradım,sordum fakat yok. E kim bırakır yeni alınmış giysileri. Onlar içinde bir bardak su içtim tabii.

Can sıkıntımı Marquez'in geçireceğini umut ederek Yüzyıllık Yalnızlı'ğa verdim kendimi. Bakalım neler olacak....