Çekip gitmen bir süre sonra sorun olmaktan çıkıyorda, hiçbir açıklamaya layık görülmemek işte budur koyan insana. Budur onuruma yediremediğim şey. Gitmeyi kafasına koyana kal demek bir şeye yaramaz, denmezde elbet ama işi bitince sırtını dönüp uyuyan adamın yarattığı onursuzluktan nasıl kurtulunur? Bu mudur insanın insana layık gördüğü davranış. Sevgi emek ister Türk filminden fırlayıp dilimize yapışmız bir cümledir evet ama emek verdiğimiz bir sevginin ayrılığı hiç mi emek istemez. Emekle oluşturduğumuz duygular, verdiğimiz özveriler böylesine umarsızca, bir çırpıda silinip gidebilir mi? İnsanın insana yaptığı eziyettir böylesi ancak. Kendini kurtarma uğruna karşısındakini bir kalemde silmek, oysa ki karşıdakinin o kalemden haberi bile yoktur. Bu bencilliken öte nedir ki ? Kendimizi korumak uğruna karşı tarafı ezip geçtiğimiz bir hayatta mutluluğumuz ne kadar masumdur ?