Birkaç sabahtır servis beklerken güneşin doğuşuna denk geliyorum, aslında o kadar erken çıkmıyorum evden ama güneşin tam kırmızı olduğu o muhteşem ana denk geliyorum. Allah'ım nasıl güzel bir manzara, dikilip kalıyorum öylece. Fotoğraf çektim ama maalesef güzel çıkmıyor.

Bir de akşamları yine o kızıllığa denk gelirsem değmeyin keyfime. Ve dolunay o muhteşem kocaman ay. Aşık olduğum asıl manzara kocaman dolunay aslında. Geçen gün evde yürürken birden onu fark ettim ve donup kaldım. Hemen baba baba şuna bak dedim nedense anne anne demedim :) Ve öylece onu izledim.

Ve düşündüm de binalar yükseldikçe göremez olacağız bu güzellikleri. Peki artık nasıl yazılacak şiirler, romanlar. Güneşin kızıllığını, dolunayı görenle görmeyen bir olur mu hiç?