22 Mart 2010 Pazartesi

Merhaba

Blogspot uzantılı adreslere bir süredir giremiyordum.Takip ettiğim blogları okuyamayınca baya eksikliğini hissettim.Tabii kendi bloguma yazamayıncada aynı eksikliği hissettim.İnsanın hiç tanımadığı tanıyamayacağı insanların duygularını,hayata bakışını,yaptıklarını okuması çok eğlenceli.Kiminden birçok şey öğreniyorum,ufkum genişliyor.

Bu boşlukta bana verilen hayatı ve rolü en iyi haliyle yaşamaya çalıştım.Depresyonu en arkalarda bırakarak yoluma devam etmeye çalıştım.İnsana en iyi gelen şey birşeylerle uğraşmak.Hep uğraşım olmuştur,ingilizce kursu,spor,kitap dergi okumak gibi.Bu seferde yeteneksizliğime aldırış etmeden takı kursuna başladım.İsmeğin çok güzel kursları var.Ekimde başlıyor ve okullar kapanana kadar devam ediyor.İlk başlarda birkaç şey öğrenir sonra bırakırım diye düşünüyordum ama Ekimden beri her pazar sabahı erkenden kalkıp kursa gidiyorum.Hiçbir dersi kaçırmak istemiyorum.Çok yetenekli değilim ama yinede birşeyler yapabiliyorum.Sabah 9'dan akşam 4'e kadar vakit nasıl geçiyor anlamıyorum bile.Ve en güzeli hayatın sıkıntılarından,buhranından bir süre uzaklaşıyorum.Birşeyler yapıp taktıkça mutlu oluyorum.
Yazımın anafikrini veriyorum;Depresyona,sıkıntıya en iyi gelen şey köşene çekilip oturmak değil inadına hayata karışmak.

Gülmekten daha güzel ne olabilir ki diye düşünüp Eyvah Eyvah'ı izledim.Gerçekten çok komikti.Tabiiki her komik Türk filminde olduğu gibi argo,küfür vardı ama Recep İvedik fiyaskosu gibi değildi,dozundaydı herşey.Ata Demirer'i çok severim,tiplemeleri çok eğlencelidir.Bu filmdede tiplemesini en iyi şekilde yapmış,Demet Akbağ zaten tartışılmaz bir isim.Sadece gülmek,çok gülmek istiyorsanız gidin bu filme


Unutmadan bir de Özge BoraK Şakrak var ki bakmaya doyulmaz bir kadın.Ne kadar güzel gülen bir kadın.Bunun farkında olmalı ki sürekli gülümsüyor.Ama kesin bir kusuru vardır :) Böyle düşünmezsem aynalara küserim :)




Bu aralar kendimi sanatsal faaliyetlere adamış durumdayım.Bir de tiyatro oyununa gittim.Töre,devlet tiyatrolarının bir oyunu.İsminden de anlaşılacağı üzere bir töre hikayesi.Oyun zaman zaman güldürsede acı herzaman baki oluyor.

Hiç yorum yok: