Kalabalık bir arkadaş grubum var.Zaman zaman buluşuyoruz.Doğumgünlerini kaçırmıyoruz,nerdeyse her ay bir kişinin doğumgünü olunca ayda bir görüşüyoruz.Bir de ramazanda bir iki defa yemeğe gidiyoruz.Dün saydık 18 kişiyiz.Ve bunların 6 sı çift,yani 12 kişi çift geziyor.Geriye kalan 6 kişi çiftini bekliyor.İnsan bu kadar evli çiftin yanında kendini ezik büzük hissetmiyor değil.Hele ki bir zamanlar karşı taraftayken şimdi tam tersi safta olunca o eziklik çifte katmerli oluyor.Etrafına bir bakıyorsun el ele göz göze çiftler,canım cicim sözcükleri.Hemen anılarım geliyor aklıma daha bir sıkıntı basıyor içimi.Bunların hepsi yeni evli ,daha cicim aylarındalar.Düşünün karşı saftaki sıkıntıyı.Bazen o kadar sıkılıyorum ki hıçkırarak ağlamak istiyorum,hani biri yanlışlıkla ayağıma bassa onu bahane edip ağlayacağım.Gözyaşlarım kirpik diplerimde hazır kıta bekliyor.Bazen de off canınız cehenneme deyip gitmek istiyorum.Kalabalığın içinde yapayalnız hissetmek,en fenasıdır.Bazen başa çıkmak mümkün olmuyor,bastır bastır nereye kadar bilmiyorum.