1 Eylül 2011 Perşembe

30 gün akşam ezanını can kulağıyla bekle sonra hemen bayramın ilk günü ezanın varlıığını bile unut. İnsan böyle de acayip bir varlık işte,hasretle beklediğini bir günde unutabiliyor da.

Bayramın son günü hariç hep evdeydim,bugün ve yarın da  işte olacağım. Evde de bayram geçmiyormuş,tv'de hiç bir şey olmuyor,insan dizilere hasret kalıyor. Meğerse diziler ne kadar önemliymiş küçük hayatımızda. Kanallarda anlaşmış gibi animasyon filmlerine sarmışlar,her kanalda aynı tür. Tamam severim ama her günde izlenmiyor ki insan iki insan ne bileyim romantik birşeyler görmek istiyor. Tnt'de p.s. i love you vardı sinemada izlemiştim,ne güzel filmdi ama tekrarını izleyecek kadar beğenmemişim demek ki bir daha izleyemedim. Öyle böyle ıkına sıkıla bitirdim tatili. Bugünde inler ve cinler hep beraber çalışıyor gibi yapıyoruz. Yollar bomboştu sabah, etraf ıssız, poğaçacı bile kapalıydı. Bir an eyvah aç kaldım dedim ama bizim gibi nöbetçi  frmalar gibi nöbetçi poğaçacı da vardı şükür ki. Akşam olsa da eve gitsek modundayım. Offf aklıma geldi bir de bunun yarını var, Allah'tan o bari  yarım gün.

Hııı bir de bayramda güzel bir haber aldım,başkasının üzüntüsüne sevinmek çok ayıp ama üzülen zamanında üzdüyse şahsımı en fazla çığlık atmadan sevinebilirim. Anladım ki sabretmek gerekirmiş,ilahi adalete tam güvenmek gerekirmiş.

Hiç yorum yok: