Biliyorum hayat çok kolay değil,inişli çıkışlı,ağlamaklı,komik.Ama hayat işte,değiştiremeyiz ki.Çok güzel bir söz vardır, "ne hayat karşısında çaresizsin ne de hayatın hakimisin" Tüm olay bu cümle işte.Evet değiştiremeyeceğimiz şeyler var,ama pes edip vazgeçmeli miyiz? Hayır, yeterince savaşmadıktan sonra istediğim hiçbirşeyden vazgeçemem.
Tanıdığım depresyon eğilimli bir kadın var.Hayat ona pek yüz vermemiş,bazen görmemezlikten gelmiş.Ama o da hayatın karşısına çıkıp sen ne yapıyorsun dememiş hiç, demedi hiç.Sadece olmasını istediklerim var diyor,peki diyorum onlar için ne yapıyorsun.Hiçbirşey yapmıyor,yapamıyor.Zorunda olmasa yatağının sıcaklığından hiç ayrılmayacak,gözkapaklarını hiç kaldırmayacak.Güzel rüyalar gördüğünden değil,istediklerini yapmaya değil istemeye eğilimli olduğu için.
"Mutluluk bir varış değil,yolculuktur" mutlu bir yaşam yerine mutlu anları kovalamalıyız.Mutluluk bazen başıboş yürümek,bazen sevdiğin bir şarkıyı dinlemek,bazen bağırmak nedensizce,bazen sadece vitrinlere bakmaktır.Bizi nelerin mutlu edebildiğini farketsek hayat daha çekilir olmaz mı? Hiçbirşey mutlu etmiyor mu? Kendine bir şans ver,mutlaka mutlu olacağın birşeyler vardır,kendin için bunu yap.Mutluluk başkasına endeksli olmamalı,mutluluk içimizdedir.
Hariçten gazel mi okudum,belkide...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder