O kadar sinirliydim ki dişlerimi sıkabilirdim.Başımın üstüne bir ağrı çöktü,içimin kuruyup yavaş yavaş öldüğümü düşündüm.Bunların sebebi servis şoförüyle tartışma,aslında tartışma bile diyemem.Ama nasıl gerildim anlatamam.Sabah olmasına rağmen hala stres yüklüyüm.Biraz düşününce galiba sebebini buldum.Tartışma,laf dolaşı esnasında insanların hakkımdaki düşüncelerini kafaya takmıştım.Acaba ne düşündüler benim için,yıllarca sessiz sedasız gidip gelmiş,kulaklığından başka kimseyla muhattap olmamış bu kıza neler olmuştu böyle
Açıklayayım hemen, kuyruğuma bastılar ve her canı acıyan gibi sesimi çıkarmaya başladım.Aslında benim için belkide ne cazgır diye düşünenler,kuyruk acısı çektiklerinde daha beter olabiliyorlar.

İnsan ilişkilerimi rayına oturtamadım bir türlü,en iyi ilişki biçimi nabza göre şerbet vermek galiba.Bazıları bunu o kadar ustalıkla yapıyor ki ağzım açık kalıyor.Ama böylesi çok sahte değil mi? Sırf iyi geçinen biri olmak için herkese eyvallah demek ! Benim için ani tepki vermemek,hemen parlamamak gayet iyi olurdu.Kendimce bir karar aldım ve bir hafta boyunca suskun kalacağım.Ne olursa olsun,haksızlık bile yapılsa sesimi çıkarmayacağım.Kendimi ehlileştirme programım başlamış bulunuyor dostlar.Bakalım bir adım yol alabilecek miyim?