Az önce burada şu cümleyi okudum "Pek çok durumda amaç sevildiğini hissetmekten çok,sevildiğini başkalarına göstermek" Bendeki bir yaraya parmak bastı bu cümle.Ne kadar doğru bir tespit yapmış sevgili öküz :)
İnsanların sevgi şekilleri değiştiği gibi sevgilerini gösterme şekilleride farklılar gösteriyor.Kimisi içe dönük yaşıyor sevgisini,kimisi uluorta.


Hayatımı delip geçen birisi uluorta yaşamayı sevenlerdendi.Ben ise tam tersi içe dönük yaşamayı seviyordum.Sevgi herkese alenen gösterilecek bir şey değil bence.Gösterme şekillerimizi birbirinden uç noktalarda farklı olduğu için sürekli tartışırdık.O neredeyse herkese o beni seviyor diye bağıracaktı,ben ise sadece onun duyabileceği haliyle söylemeyi seviyordum..

Eğer ortada sevgi var ise bunun en iyi anlaşılacağı yer gözlerdir.Çok klişe gelebilir ama doğru olduğunu düşünüyorum.İnsan sevdiğine bakınca gözleri parlıyor,içindeki sevgi, heyecan gözlerinden okunuyor.En saf hali bu iken ne gerek var ki başkalarının yanında şapur şupur olmanın.Tabii ki insanın içinden  gelir,sarılır öper,aşka gelir ilan-ı aşk eder ama bununda köşeleri olmalı düye düşünüyorum.Başkalarını göstermek için değil içinden geldiği için yapmalı insan.

Gösterişten uzak,saf sevgi...