akşam babam cep telefonuna kaydettiği bir karıncayı gösterdi.Çekirdek taşıyan karınca,bir karıncaya baktım bir çekirdeğe.Belki 10 kattan daha büyük karıncadan çekirdek,ama yılmadan taşıyor karınca onu.Babamın dediğine göre yorulunca bırakıp biraz dolaşıp tekrar gelip taşıyormuş.Aklıma geldi birden, düşünsenize bir karınca yükünün kat be kat üstü bir yiyeceği yuvasına götürmeye çalışıyor,belki kışa hazırlık yapıyor,belki çocuklarına yediricek ama o bu kadar uğraş verirken biz yolda yürürken o koca adımlarımızı hiç dikkat etmeden karıncanın üstünde sonlandırabiliriz.Ve karınca çektiği eziyetle kalır,oracıkta ölür gider ve çekirdeği sahipsiz kalır.Bundan sonra attığım her adıma dikkat edeceğim,karıncalar artık daha kıymetli benim için.Bu kadar azimkar bir canlıya yaşama şansı vermeliyiz.Bu kararımı masamda gezinen karıncalarla yaşama şansı vererek başlatmış bulunuyorum.Çok sevgili,pek değerli çalışma arkadaşım en sevdiğim renk olan mor bir çiçek bırakmış masama,içindede bir sürü karınca :) birkaçını öldürmeden masamdan uzaklaştırdım,birkaçı hala masamda çekirdek tanesi arıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder