28 Temmuz 2009 Salı

Rüzgar...


Camı sonuna kadar açtım,içeriye güneş giriyor,ekranıma yansıyor güneş ışığı, gözüm görmüyor ama hiç önemli değil.Masamdaki evraklar rüzgardan oraya buraya uçuşuyor,peşlerinden koşuyorum ama inan hiç önemli değil.Ben rüzgarı tenimde,içimde hissediyorum.Her esiş beni kendime getiriyor.

Belkide sonbaharın en sevdiğim mevsim olması rüzgardandır,belki de bir sonbahar akşamı doğmamdandır.

Belki de bu kadar çabuk gitmen seninde rüzgarı sevmendendir.

Hiç yorum yok: