İnsanız ve yetinmeyi bilmiyoruz.Ruhumuz sürekli değişiklik peşinde.Uzun zaman önce kitapevinde çalışırken sıkıldım artık insanlarla uğraşmaktan,masabaşı iş istiyorum demiştim.Ve nitekimde şu an masabaşında çalışıyorum.Aslında masabaşında demirbaş oldum,buraya çakıldım,mıhlandım,sabitlendim,japonla yapıştırıldım demek daha doğru olur.,7 senedir aynı masada aynı manzarasızlıkla çalışıyorum.Arada tuvalete gitmek ve yemek için kalkıyorum masadan o kadar.Günde 10 saat aynı masa,aynı ekran,aynı manzarasızlık,aynı insanlar,aynı sorunlar,aynı tepkiler,aynı tartışmalar.Ve masabaşında çalışmak istemiyorum artık.Ama dışarı çıkabileceğim bir işte çalışssam bu sıcakta o da çekilmezki,en azından içeride klima var.Kışın soğuk olur,nazenin bedenim üşür,hasta olurum,içerde klima var.
İşten çıkıp evde otursam diyorum bu seferde evde canım sıkılır,temizlik,yemek,ev işleri,kadın programları onlarda sıkar biryerden sonra.
Sonuç olarak ; masamı seviyorum :) Keşke biraz da manzarası olsa :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder